29 juli - Monarch 2

29 juli – Monarch, Alberta, Canada

Tja, onvoorstelbaar als je onze log volgt, maar we zijn nog steeds in Monarch.
Dit is ook eigenlijk de eindbestemming van onze reis en hier keutelen we gezellig een paar dagen met onze vrienden, hun familie en hun kennissen.
Eigenlijk is het een weerzien met uitrusten voor de terugreis. Nog 3 hele dagen na vandaag en dan zit het er al weer op, want maandag brengen Leo en Nelleke ons naar Calgary, vanwaar we vertrekken om de volgende dag, via Chicago, ’s morgens om een uur of half 10 op Schiphol aan te komen.

Maar eerst nog een paar daagjes Canada.

Vanochtend hebben we lekker uitgeslapen en daarna ontbeten.
Natuurlijk waren we ook nieuwsgierig hoe het noodweer had toegeslagen.
Nou, niet hier. Wij hebben alleen wat wind gehad, maar er was geen schade. Van Leo hoorden we vanmiddag dat klanten van hem, hier niet zo ver vandaan, wel de nodige schade hebben geleden. Maar, vertelde Leo, de schade was heel plaatselijk. Twee klanten die zo’n 3 km van elkaar weg wonen hadden de nacht verschillend doorgebracht. De een had eigenlijk niets gemerkt en was verbaasd om van Leo te horen dat zijn buurman veel waterschade had en ook stormschade. Kun je nagaan.

Wij hoefden dus geen puin te ruimen en konden na het ontbijt heerlijk op het terras een kopje koffie drinken, de dames bijkletsen (volgens Henny hebben ze daar eigenlijk maanden voor nodig) en plannen maken voor de dag. Het zou per slot van rekening een rustdag worden.
Dus……winkelen in Lethbridge. Gisteravond hadden we het ook over de Japanse tuinen gehad, die daar liggen, dus wie weet konden we daar ook naar toe gaan.
Lethbridge is een redelijk grote stad, zo’n 100 jaar oud. Ooit begonnen met een fort in het dal van de rivier, Fort Whoopup.

We hebben in de stad wat winkels bezocht en eigenlijk op z’n Hollands gewinkeld: kijken, kijken, niet kopen!
Na heel wat kledingwinkels te hebben bekeken wilden we naar het grotere werk gaan: Staples (‘nietjes’). Dat is een soort kantoorboekhandel, maar dan ter grootte van een grote sporthal.
Op weg daar naartoe hebben we nog even een kopje koffie gedronken met een mokkapunt, met als achtergrondmuziek ‘Kronenburger Park’ van Frank Boeijen. Dat was bij ‘The Wooden Shoe’ (de klomp). Dat is een leuk winkeltje, beheerd door Nederlanders, waar je van alles kunt kopen wat normaal is in Nederland, maar in Canada niet. Denk b.v. aan hagelslag, drop, beschuit, Knorr wereldgerechten, kalenders (o.a. van Libelle), spullen van het koningshuis, Delfts blauw, pepermunt, Zeeuwse Babbelaars, veel Euroshopperdingen en dus ook gebak (tompoezen, mokkapunten, etc.). Echt Hollands.
Daar er hier veel mensen van Nederlandse origine wonen loopt de zaak best goed.
Sinds kort hebben ze ook Duitse artikelen en ze zijn bezig om ook Engelse producten te gaan verkopen (dus eigenlijk wordt het meer Europese producten).

Hierna hebben we weer eens onze ogen uit lopen kijken bij Staples. Leuk om al die dingen te zien. Alleen niet handig om daar überhaupt iets van te kopen, want het multomapsysteem is hier gebaseerd op 3-gaten!!!
Heel onpraktisch voor ons dus. Maar ja, hoe zou je al die leuke dingen mee moeten nemen als je maar 23 kg bagage mag meenemen. Dus…..kijken, kijken, niet kopen!

Na Staples had Ina haar zinnen nog gezet op Walmart. Dat is een Hema/V&D/noem maar op, maar dan van deze kant van de wereld.
Hier hebben we ook wat rondgelopen. Gekeken wat men hier zoal kan kopen en hoe de prijzen hier zijn. Leuk om te doen. Nelleke had nog wel wat dingetjes nodig en wij….ach, bijna kijken, kijken, niet kopen. Nee hoor we konden het toch niet laten om iets voor het nieuwe schooljaar te kopen. De collega’s zullen het misschien nog wel zien.

Hierna zijn we teruggereden naar Monarch. De lucht was behoorlijk dichtgetrokken en onderweg hadden we zelfs een klein beetje regen en het was nog steeds zo’n 27 gr. C..
In Monarch was het echter zo goed als droog geweest wist Leo te melden, die inmiddels thuis was.
We hebben samen wat gedronken op het terras en Leo en Henny hebben doperwten uit de tuin zitten doppen.
Kort daarna kwam Paulien met de kinderen en hebben we gezellig met ze gespeeld in de tuin (plaats genoeg!!!)
Zo ontdekten we weer een leuk ‘Mexican game’, namelijk Mexican horseshoe.
Een behendigheidsspel, waarbij je met metalen ringen (horseshoes) moet proberen in het rondje aan de overkant te gooien. (je speelt met 2 vlonders, met in elk 3 gaten).
Een variant van het echte horseshoe throwing.

Kleine Rylan (nog geen 2) vond het prachtig en liep elke keer met gevaar voor eigen leven tussendoor te stappen. Met zijn uitgebreide woordenschat, die bestaat uit ‘eh, eh, eh’ probeerde hij ook mee te doen. Enig om te zien. Hij had heel goed door wat er moest gebeuren en als je hem een ring gaf, boog hij voorover, stopte de ring in het gat en begon te juichen. Knap hoor!
Nicholas was heel geconcentreerd aan het spelen. En wat ons op viel was dat hij zo leuk bezig was dat we de spelregels zelfs niet hoefden te veranderen als hij aan het verliezen was J
Jasmyn en Davon hebben ook dit spel gedaan, maar waren meer voor andere activiteiten te porren. Dus oma, Leo, Ina……iedereen werd ingezet.

Toen oma later de smoothies had gemaakt was het smullen geblazen. Daarna weer spelen, tot Paulien terugkwam om de kinderen op te halen.

Arie kwam snel daarna, zodat we rond kwart over 6 aan tafel gingen. Arie had trouwens hagel gehad in Lethbridge.
Heerlijk ‘Hollands’ gegeten (bloemkool en draadjesvlees). Mmmmmmmm, goeie kok die Nelleke!!!

’s Avonds kwamen Marge en Jim. Dit zijn kennissen van Leo en Nelleke. Met hen spelen ze één keer in de week Mexican Train. (Onze kinderen kennen dat spel wel. Nou jongens, we kénnen de regels weer hoor!!!)
Jim heeft bij de Air Force gewerkt en is al jaren met pensioen. Ze hebben ook in Duitsland gewoond en hij is regelmatig in Nederland geweest. Dus konden we ook samen over Europese landen praten.
Marge, komt ‘wat streng’ over, had haar tas bij zich met het materiaal voor het spel: de stenen, treintjes, notitieblok, potlood…..kortom alles.
Tijdens het spel wordt er niet zo veel gepraat, omdat je geconcentreerd moet spelen. En ó als je een foutje maakt, dan hielp Marge je het wel even te herinneren. Zo snel, dat je het met je eigen denkvermogen niet bij kunt benen. 2 jaar geleden schrokken we daar nog van. Nu wisten we het en konden we er zelfs vierkant om lachen.
Echt een heel gezellige avond.
Toen Jim en Marge naar huis gingen was het inmiddels ook tijd om naar bed te gaan / dit verslag te maken.

Morgen hebben we nog een rustdag (weer naar Lethbridge, o.a. werk van Arie bekijken en wie weet die Japanse tuinen J ).

Voor nu…..welterusten.